Nie tylko w hali. Odmiany siatkówki
Historia siatkówki liczy już ponad 100 lat. W tym czasie stała się nie tylko jednym z najpopularniejszych sportów drużynowych, ale również doczekała się kilku odmian. Zresztą, nawet przepisy podstawowej, czyli halowej wersji siatkówki, na przestrzeni lat mocno się zmieniły, podobnie zresztą jak trening siatkarski. Jakie są najważniejsze odmiany siatkówki? Zapraszamy na kilka siatkarskich ciekawostek.
Siatkówka halowa
Siatkówka rozgrywana w halach to dziś podstawowy i najbardziej znany rodzaj siatkarskich rozgrywek. Po raz pierwszy została zaprezentowana w 1895 roku w Stanach Zjednoczonych, wówczas była nazywana “minonette”. Po I wojnie światowej zyskała popularność w Polsce, gdzie z kolei była znana jako “latająca piłka”, “dłoniówka” czy “przebijanka”. Od 1964 roku znajduje się w programie igrzysk olimpijskich.
Siatkówka halowa zarówno w męskiej, jak i żeńskiej odmianie odbywa się na podobnych zasadach. W grze uczestniczą dwie drużyny składające się z sześciu osób oraz rezerwowych, których trener w razie potrzeby może wprowadzić na boisko. Wysokość siatki w siatkówce halowej to 2,43 metra u mężczyzn oraz 2,24 metra dla kobiet. Gra odbywa się w hali, na twardym podłożu.
Siatkówka plażowa
Najbardziej znana odmiana siatkówki halowej, która powstała już po 20 latach istnienia “podstawowej” wersji tego sportu. Od rywalizacji w hali odróżniają ją przede wszystkim warunki gry. Narodziła się jako gra plażowa, dlatego mecze odbywają się na piaszczystym podłożu. Boisko do siatkówki plażowej jest nieco mniejsze niż to wyznaczane w hali, siatka jest jednak umieszczona na takiej samej wysokości. Spotkania są rozgrywane pod gołym niebem, znaczenie dla przebiegu gry ma więc pogoda. W grze uczestniczą dwie dwuosobowe drużyny, które nie posiadają trenera ani rezerwowych.
Siatkówka na siedząco
Powstała z połączenia sitzballu i tradycyjnej siatkówki. Początkowo była grą przeznaczoną dla relaksu. Obecnie grają w nią zarówno pełnosprawni, jak i niepełnosprawni siatkarze. W 1980 roku została włączona do programu igrzysk paraolimpijskich. Mecze siatkówki na siedząco są rozgrywane na znacznie mniejszym boisku niż klasyczna odmiana tego sportu – ma wymiary prostokąta o bokach długości 10 i 6 metrów. Siatka dzieląca plac gry na pół ma wysokość 1,15 metra dla mężczyzn i 1,05 metra dla kobiet. Na boisku rywalizują dwa zespoły złożone z sześciu osób. Ciekawostką jest fakt, że w siatkówce na siedząco dozwolone jest blokowanie zagrywki przeciwnika.
Siatkówka wodna
Najmniej znana odmiana siatkówki. Jej mecze są rozgrywane w basenie, a wielkość boiska zależy od możliwości – musi mieć od trzech do sześciu metrów długości. Nie ma również sztywnych ram dotyczących liczby zawodników wchodzących w skład jednej drużyny, zespoły mogą liczyć od jednego do czterech siatkarzy. Od pozostałych odmian siatkówki odróżnia ją również to, że zespoły na zmianę wykonują po dwa serwisy. Pierwszy turniej wodnej siatkówki rozegrano w 1985 roku w Stanach Zjednoczonych.
