Najlepsze polskie siatkarki w historii
Historia polskiego sportu jest pełna nie tylko triumfów siatkarzy, ale i sukcesów, które odnosiły polskie siatkarki. Mecze kobiet nieraz elektryzowały polskich kibiców, a aktualności siatkarskie pełne były wieści na temat biało-czerwonych zawodniczek. Wybraliśmy sześć polskich siatkarek, które zapisały się na kartach polskiego sportu najbardziej lśniącymi zgłoskami.
Halina Aszkiełowicz-Wojno
Ważna postać sukcesów polskich siatkarek z drugiej połowy lat 60. i początku 70. W reprezentacji zadebiutowała już jako 18-latka. Grająca na pozycji środkowej Aszkiełowicz-Wojno szybko stała się podporą kadry, z którą sięgnęła po brąz i srebro mistrzostw Europy. Największym sukcesem był jednak brązowy medal igrzysk olimpijskich w Meksyku w 1968 roku. Łącznie rozegrała 177 meczów w biało-czerwonych barwach. Pod koniec kariery występowała w lidze włoskiej. Zmarła w 2018 roku.
Krystyna Czajkowska-Rawska
Jedna z najbardziej utytułowanych polskich zawodniczek. Z reprezentacją zajmowała miejsca na podium wszystkich najważniejszych imprez. Jest jedną z sześciu polskich siatkarek, które mają w dorobku oba medale igrzysk olimpijskich wywalczone przez kobiecą kadrę. Oba są brązowe, szczególnie spektakularny był jednak sukces z 1964 roku z Tokio – pierwszy medal olimpijski w historii polskich gier zespołowych. Do tego Czajkowska-Rawska dołożyła aż 10 medali mistrzostw Polski, w tym osiem złotych. Sukcesy odnosiła również jako trenerka – jej drużyny wywalczyły cztery mistrzostwa kraju.
Małgorzata Glinka-Mogentale
Czołowa przedstawicielka drugiego okresu, w którym triumfy święciły polskie siatkarki. Mistrzostwa Europy z jej udziałem śledziły miliony widzów. W 2003 i 2005 roku Polki je wygrały, a w obu turniejach brylowała Glinka-Mogentale. Grała na pozycji przyjmującej lub atakującej i była doceniana nie tylko w kraju. W 2003 roku została najlepszą siatkarką mistrzostw Europy, Europejska Konfederacja Piłki Siatkowej wybrała ją też najlepszą zawodniczką kontynentu. Lista osiągnięć mierzącej 191 centymetrów siatkarki jest bardzo długa, odnosiła sukcesy w klubach z Włoch, Francji i Turcji. Karierę zakończyła w 2015 roku, w kadrze rozegrała łącznie 286 spotkań. W 2006 roku została pierwszą kobietą uhonorowaną miejscem w Alei Gwiazd Siatkówki w Miliczu.
Józefa Ledwig
Kolejna dwukrotna brązowa medalistka igrzysk olimpijskich, która przez 12 sezonów zagrała w kadrze 216 razy. Z czasem została kapitanem reprezentacji, z którą zdobyła jeszcze brąz mistrzostw świata i dwa srebra mistrzostw Europy. Ledwig najczęściej grała jako atakująca, w czasie kariery klubowej była związana przede wszystkim z Wisłą Kraków. Z zespołem spod Wawelu zdobyła aż 11 medali mistrzostw Polski, w tym trzy złote. Jej osiągnięcia są cenione do dzisiaj, w 2011 roku odcisnęła dłonie w Alei Gwiazd Siatkówki.
Katarzyna Skowrońska-Dolata
Z 288 grami w kadrze zajmuje piąte miejsce na liście reprezentantek Polski z największą liczbą występów w narodowych barwach. Już w wieku 20 lat zdobyła z nią pierwsze mistrzostwo Europy, po dwóch latach udanie broniąc tytułu. Zaczynała jako środkowa, ale z czasem została przestawiona na atak. Nigdy nie zdobyła mistrzostwa Polski, ma natomiast w dorobku złote medale zdobyte we Włoszech, Turcji, Chinach i Azerbejdżanie oraz klubowe mistrzostwo świata. Mierząca 189 centymetrów wzrostu siatkarka zakończyła karierę w 2019 roku.
Dorota Świeniewicz
MVP mistrzostw Europy z 2005 roku, kilka miesięcy później wybrana najlepszą siatkarką kontynentu. W 1998 roku dostała nagrodę dla najlepszej zawodniczki ligi włoskiej. Świeniewicz przez 19 sezonów występowała w reprezentacji, rozgrywając w tym czasie 325 meczów – to drugi wynik w historii biało-czerwonej kadry. Zdobyła z nią dwa mistrzostwa Europy. Długa jest też lista sukcesów klubowych przyjmującej – jest na niej zwycięstwo w Lidze Mistrzyń, Puchar CEV, dwa złota mistrzostw Polski i mistrzostw Włoch. Profesjonalnie grała w siatkówkę aż do 40. roku życia. Obecnie trenuje dziecięce zespoły siatkarskie.
