Krótka czy szósta strefa? Ataki w siatkówce
Atak to element, który przynosi w siatkówce najwięcej punktów. Najlepsi atakujący są niezwykle cenieni, to oni są zwykle wybierani najbardziej wartościowymi zawodnikami najważniejszych imprez. Ataki wykonują jednak również zawodnicy z innych pozycji, choć z jednym wyjątkiem. Oto zestaw najważniejszych informacji dotyczących siatkarskich ataków.
Atak w siatkówce – podstawy
Atakiem nazywamy zwykle zbicie piłki na stronę przeciwnika, mającą na celu zdobycie punktu. Ten element siatkarskiego rzemiosła wykonuje się jedną ręką. To najczęściej trzecie, kończące akcję uderzenie. Kończy się punktem, jeśli piłka po ataku spadnie na połowie przeciwnika. Za skuteczny atak przyjmuje się również uderzenie, po którym piłka odbija się od bloku lub broniących zawodników, a następnie opuszcza boisko i wychodzi w aut. To właśnie siatka do siatkówki i dłonie blokujących są główną przeszkodą dla zawodnika wykonującego atak.
Którzy siatkarze najczęściej atakują?
Ciężar zdobywania punktów atakiem spoczywa przede wszystkim na barkach atakującego. Choć rozkład ataków zależy od rozgrywającego, siatkarze z tej pozycji zwykle najhojniej obdzielają wystawami właśnie atakujących. Bywa, że w czasie długich, pięciosetowych spotkań atakujący wykonują kilkadziesiąt zbić piłki. Punktowy rekord świata wśród mężczyzn należy właśnie do atakującego, Kubańczyka Leonardo Leyvy Martineza. W czasie jednego z meczów zdobył 59 punktów, skutecznie kończąc aż 57 ataków. Atakujący często atakują z najtrudniejszych pozycji i sytuacyjnych piłek – wymiary boiska do siatkówki sprawiają, że przy atakach z drugiej linii muszą wybijać się ponad trzy metry od siatki.
Często atakują również przyjmujący, wystawy od rozgrywającego otrzymują również środkowi bloku. Zróżnicowany rozkład ataku to rzecz, bez której nie istnieje kombinacyjna siatkówka. Przepisy nie zabraniają atakować rozgrywającym, ale do takich prób dochodzi niezwykle rzadko. Niedozwolone są natomiast ataki libero.
Rodzaje siatkarskich ataków
Siatkarskie ataki można podzielić ze względu na rodzaj odbicia, jakim kończona jest akcja. Zwyczajowo atak kończy się mocnym, dynamicznym zbiciem otwartej ręki. Możliwy jest jednak również atak zwany plasem – lżejszy, lecz bardziej precyzyjny. Siatkówka halowa pozwala też na kiwki, która polega na lekkim skierowaniu piłki palcami. Przy wykonywaniu tego elementu zawodnicy muszą jednak uważać, by sędzia nie odgwizdał błędu piłki rzuconej.
Innym kryterium podziału ataków jest miejsce, z którego są wykonywane. Ataki z boków boiska nazywa się atakami ze skrzydeł – zwłaszcza prawe to domena atakujących. Tego typu akcje dzieli się też na ataki z pierwszej i drugiej linii, uzależnione od ustawienia zawodników na boisku. Siatkarze ustawieni w drugiej linii mogą atakować jedynie zza linii trzeciego metra. Szczególnie efektowne są ataki ze środka boiska. W pierwszej linii wykonują je głównie środkowi, którzy kończą akcje blisko rozgrywającego. Takie zbicia są nazywane krótką. Ataki ze środka z drugiej linii nazywa się pipe’em lub atakiem z szóstej strefy. To domena przyjmujących.
Błędy w ataku
Atakujący zawodnicy są narażeni na różne błędy. Nieudane ataki kończą się uderzeniem piłki w aut lub antenkę, a także trafieniem w siatkę. Błędem jest również przekroczenie linii trzeciego metra przy atakach z drugiej linii,. Atakujący siatkarz nie może również po ataku przekroczyć linii środkowej przed zakończeniem akcji. Zagrożeniem dla atakującego siatkarza jest też blok, który musi umiejętnie ominąć lub obić.
